پرتره ای که داوینچی از چهره خود کشیده بود

قبل از صحبت درباره این اثر معروف، بهتر است کمی درباره نقاش آن بدانیم. لئوناردو داوینچی، همچون آلبرت انیشتن، اسحاق نیوتن، الکساندر فلمینگ (کاشف پنی سیلین) و بزرگان علم و هنر جهان، یکی از نام آوران هزاره دوم میلادی به شمار می رود. نامی که بخشی از تاریخ هنر و هویت هنرمندی ایتالیایی ها را در عرصه نقاشی و معماری و مجسمه سازی و به طور کلی مهندسی بیان می کند.

تصویر خانه ای که داوینچی، کودکی خود را در آنجا سپری کرد

وی، ۱۵ آوریل ۱۴۵۲ میلادی در روستای وینچی متولد شد که در ایتالیای امروزی، فلورانس (موزه بدون سقف جهان) نام دارد. وی همچون پابلو پیکاسوی اسپانیایی، در فرانسه، یکی از پایتخت های هنر اروپا و جهان در سن شصت و هفت سالگی درگذشت.

تصویر آرمگاه لئوناردو داوینچی در کلیسای هابرت در شهر آمبویس فرانسه

 

داوینچی در روز دوم ماه مه سال ۱۵۱۹ در کلوس لوس درگذشت. داوینچی اواخر عمر خود را در شهر واتیکان در ایتالیا سپری نمود مکانی که رافائل و میکل آنژ در آنجا فعالیت داشتند. در اکتبر ۱۵۱۵ فرانسوای اول (François premier)، پادشاه فرانسه، میلان را به تسخیر خود درآورد و داوینچی مدتی نزد پادشاه بود.

در هنگام مرگ، پادشاه سر دا وینچی را در آغوش گرفت هرچند که این داستان عاشقانه و رمانتیک که بسیار باب طبع فرانسویان و بسیاری از هنرمندان است بیشتر به افسانه شبیه‌است تا واقعیت. دا وینچی در روز دوم ماه مه سال ۱۵۱۹ در حالی که تبدیل به یکی از دوستان صمیمی فرانسوا شده بود در کلوس لوس درگذشت.

مرگ داوینچی به عنوان مرد بزرگ تاریخ علم و هنری جهان، دست مایه طرح های بسیاری شده که یکی از آنها، اثر معروف ژان آگوست دومنیک انگر، نقاش جنبش نئو کلاسیک فرانسه است که تصویر آن را در زیر مشاهده می کنید

تابلوی معروف دومینیک انگر با نام مرگ لئوناردو داوینچی

تابلوی شام آخر، مونالیزا و مرد ویتورین، شاهکارهای هنری داوینچی بود که آن ها را در کنار تابلوی جیغ ادوارد مونک و گرونیگا اثر پیکاسو، در فهرست شاهکارهای هنری تاریخ قرار داد.

تصویر تابلو شام آخر داوینچی

لئوناردو، فقط نقاش زبر دست نبود. وی علاوه بر نقاشی، در مجسمه‌سازی، معماری، موسیقی، ریاضیات، نقشه کشی، اناتومی، زمین شناسی، نقشه کشی، علم گیاه و حتی مهندسی، یکی از نوابغ دوره رنسانس به حساب می آید. لئوناردو معمولاً به عنوان نمونهٔ بارز یک مرد رنسانسی معرفی می‌شود.

برخی آن را یکی از بزرگ ترین نقاشان تاریخ می دانند و عده ای نیز بر این باورند که وی، با استعداد ترین انسانی بوده که در هزاره دوم میلادی می زیست. به همین خاطر، دا وینچی را کهن‌الگوی «فرد رنسانسی» دانسته‌اند. وی فردی بی‌نهایت خلاق و کنجکاو بود.

او نظریات خود را در مجموعه یادداشت هایی که بالغ بر هزاران صفحه هستند، ثبت کرده است. وی طرح های مبتکرانه‌ای را برای ساخت سلاح هایی مانند توپ‌های بخار، ماشین‌های پرنده و ادوات زرهی ارائه کرده بود، هرچند که بسیاری از آنها هرگز ساخته نشدند.

دا وینچی اولین طراح هواپیما و صدها اثر معماری دیگر به‌شمار می‌رود. یکی از طرح‌های ابتکاری او لباس غواصی و زیر دریایی جنگی است. او همچنین مسلسل، تانک نظامی، ساعتی که به ساعت دا وینچی معروف است، کیلومتر شمار و چیزهای دیگر را طراحی یا اختراع کرد و با استفاده از خط معکوس برای طراحی‌های خود، یادداشت‌هایی را نوشته است که آنها را فقط در مقابل آینه می‌توان خواند.

شهرت جهانی دا وینچی بیشتر به‌خاطر نقاشی ‌های شام آخر و مونالیزا است. مارکو روسکی دربارهٔ او می‌گوید: در حالی که گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد لئوناردو وجود دارد، چشم‌انداز او از جهان اساساً منطقی است و نه اسرار آمیز، و این که روش‌های تجربی به کار گرفته شده او برای زمان خودش غیرمعمول بود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: